امامزاده علیّ بن جعفر (علیهما السّلام)، بخش 2

4. کسی از ایشان پرسید: «شما با این سنّ زیاد و با این مقام‌[های علمی، معنوی و اجتماعی] و در حالی که فرزند امام صادق ـ علیه السّلام. ـ هستید، درباره‌ی این نوجوان [= حضرت امام جواد ـ سلام الله تعالی علیه. ـ ] چنین می گویی [که ایشان امام است]؟»

     او پاسخ داد: «تو را چیزی جز شیطان نمی‌بینم! چه کنم اگر خدا او را شایسته‌[ی امامت] دیده؛ امّا این ریش سفید را برای آن، اهل ندانسته است؟» (ص 180).

     5. همچنین نقل شده است که او برخاست و کفش‌های حضرت امام جواد ـ سلام الله تعالی علیه. ـ را جفت کرد تا ایشان بپوشند (ص 179).

     6. فرموده است: «همگام با برادرم، در حالی که ایشان خانواده‌اش را همراه داشت، چهار بار، پیاده به عمره مشرّف شدم. یک بار 26 روز، بار دیگر 25 روز، دیگربار 24 روز و بار آخِر 21 روز طول کشید.» (ص 166).

     7. مسائل بسیاری را از برادرش، حضرت امام کاظم ـ سلام الله تعالی علیه. ـ ، روایت کرده است (ص 166).

     8. شیخ مفید ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ نوشته است: «علیّ بن جعفر و برادرش، اسحاق، دو شخصیتی هستند که هیچ کس در فضیلت و تقوای آنان اختلاف نکرده است.» (ص 184).

برخی گفته‌اند که قبر شریف ایشان در گلزار شهدای شهر قم است؛ اگرچه نظر بعضی دیگر این است که امامزاده‌ی مدفون در آن‌جا، از نوادگان ایشان است و قبر شریف خود ایشان، در منطقه‌ی عَریض شهر مدینه‌ی منوّره می‌باشد.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.